Meçhul Kadın
bir şehrin karanlık sokaklarında bir çok binalar arasında
yarı çıplak haldeydi
üzerine düşen yağmur taneleri artık ıslatmıyordu kurumus tenini
çatlak ayaklarındaki nasırların asvalta vururken çıkardığı ses
ıssız sokağı çınlatan tek sesti
zorlukla hareket ettiği elleri paçavraları tutuyordu sıkaca
tek amacı vardı yağmurdan kaçmaktan ve sığınmaktan başka
paçavralara sarılı şeyi yağmurdan korumak için
iki büklüm yürüyordu zorlukla ıslak sokaklarda
koşacaktı belki ama ayakları onun değildi artık sanki
bir kapı açılır diye bakınıyordu sağına soluna umutsuzca
tek bir şey geçiyordu aklından
paçavralara sarılan şeyin ıslanmaması için
yalvaran gözlerle süzüyordu kapıları penreceleri
belki elleri tutsa davetsiz açıp girecekti birisine içeri
yalvaracaktı ev sahiplerine yardım edin ne olur niye
ama tutmuyordu açlıtan elleri ve bedeni
öylesine birleşmiştiki paçavralara o ince parmakları
tek sebebi sarmak olan çatlak elleriyle tutunuyordu hayata
yürüyordu halen belki ama
hissetmiyordu ayaklarını ve bacaklarını
üstündeki paçavraların ağrılığı ıslanınca iki kat artmıştı ama
hissetmiyordu ne ağırlıgı, ne de yağmuru
tüm gücünün artık yitip gittiği , iyece yavaşladığı bir dar sokakta
tiz bir çığlık duyuldu!
ıssızlığı yırtan bir ağlamayla aniden durdu meçhul kadın
sokak ortasında yağmurun ortasında, öylece
yavaşça tek elini çekti paçavralardan korkuyla araladı yırtık ve kirli kumaşı
bir küçük el çıktı önce aradan
o kadar miniti ki onun ince parmakları arasında bile kayboldu
sönmüştü artık gözleri ve sağa sola bakmıyordu
ellerinde o minik el, gözlerinde yağmur suyu karışmış yaşlar
diz çöktü çukurlarına su dolmuş yosunlu sokağın
ıslak ve soğuk taş döşeli zeminine
çıt bile yoktu artık sokakta
tek amacı değildi ellerinin artık paçavraları korumak
ellerini başına götürdü son bir umutla
artık paçavralar yerde duruyordu, bir sokak lambasının altında ıslanıyordu
bir çift göz bakarken sadece, yerdeki paçavları artık elleri değil gözleri sarıyordu
artık onun çıplak vücüdü değil, yerde duran paçavralara sarılı
küçük bebeği ıslanıyordu…
batur orkun
nisan, 2007
Recent Comments