Bir Sevgi Denemesi
Tam simdi bir papatya lazım bana. Seviyorum, sevmiyorum, seviyorum, sevmiyorum…Hem ben ne yapıyorum? Insan defalarca sevse de her seferinde acaba mı der mutlaka. Her defasında farklıdır sevgi. Çünkü farklıdır ten, farklıdır dudak, farklıdır saçlar, farklıdır gözler. Sadece aynı insanı sevebilirsin, aynı şekilde.
Pek çok yazardan ve arkadaşımdan duymuşumdur: “Sevgi emek ister!” Tam bir saçmalık. Sevgi emekle olmaz. Ölece çıkagelir bir yerlerden. Hatta bazen hic istemediğin ya da beklemediğin bir anda. Sen istemessin ama o çıkmak ve haykırmak ister. Emek isteyen birlikteliktir. Birlikte olabilmek, hareket edebilmek, yaşayabilmek ve en önemlisi tahammül edebilmektir.
Sevgi, severken özgür bırakabilmektir. Önce kendini, sonra karşındakini. Ama yaşamı özgür bırakabilirsen eğer, ona olan sevgin, bağlılığın ve hayranlığın artar; ona kavuşabilmek için daha çok seversin. Sevgiyi öldüren sahipliktir. Sahiplik değil midir, özgürlüğün baş düşmanı. Özgür uçtukça daha bir zevk alırsın yüzüne çarpan rüzgardan. Daha çok hissetmek gibi..
Sevgi dinseldir. Sormassın neden diye? Ayet gibi iner insana: “Sev! Onu çok sev!” Sevgi ibadet gibidir. Aslında karşındakini memnun etmek için yaparsın ama asıl amaç kendini mutlu etmektir. İşte bundan dolayı sever insan. Sevgi ihtiyaçtır. Tanrıya duyduğun ihtiyaç gibi ama görebildiğin ve dokunabildiğin tapınağındır sevgili.
Sevgi insanın bencil gen’idir. Karşındakini severek var etmektir. Ben varlığının yaşam bulmuş halidir.
Genelde sevilmenin daha güzel olduğu düşünülür. Ama gerçekte sevmektir asıl güzel olan. Çünkü kendinden eminsindir. Ama sevildiğinden asla emin olamassın.
Sevgi sonsuzdur derler. Ama sevgi sonludur. Evrenin bile sonu varken nasıl bir şey sonsuz ola bilir ki? Her şeyin zamanla bir bağlantısı vardır. Sevgi içinde bulunduğunuz zamana aittir.
Sevgi, bir nedene dayandırılamayan duygudaşlıktır diye geçer sözlükte. Aslında nedenleri vardır. Oturuşu, kalkışı, gülümsemesi, gülmesi, ağlaması, yana dönerken saçını düzeltmesi, tepkisi, tepkimemesi ve ona ait yüzlerde küçük şey. O kadar çoktur ki bunlar bir nedene dayandıramassın elbette.
Sevgi bir sanat mıdır? Sanatsa, bilgi ve çaba gerektirir. Oysa bilgi görecelidir. Sanat, insanın içindeki enerjinin maddeye dönüşmesidir. Madde midir sevgi o zaman? Madde olan sevgilidir. Sevgi maddeyi bilmektir. Hiçbir şey bilmeyen, hiçbir şeyi sevemez. Bildikçe seversin aslında. O yüzden zaman ister sevgi. Anladıkça ya çok seversin ya da nefret edersin maddeden.
Sevgi; tanımlayamadığım duyguların ve düşüncelerin, özgürce dolaşmasıdır kafamın içerisinde.
Recent Comments